Raufarhöfn, nyrsta kauptún landsins, á sér mikla sögu. Raufarhöfn var fyrrum ein af bújörðum Austur-Sléttu allt fram á sjötta tug síðustu aldar. Um aldir tilheyrði jörðin Presthólahreppi en 1945 varð Raufarhöfn sjálfstætt sveitarfélag. Náttúruleg höfn Raufarhafnar er varin klettahöfða, Höfðanum er teygir sig austur í hafið, svo gott sem út í Íshafið sjálft. Framundan Höfðanum, stendur áberandi stakur klettahöfði; Hólminn og skilur sund þeirra á milli. Handan hafnarinnar er þessi mynd greinileg og eftir raufinni, sem aðskilur Höfðann og Hólmann, dregur jörðin og staðurinn nafn sitt Raufarhöfn.

Raufarhöfn er nefnd þegar í Íslendingasögum, og þá jafnan í sambandi við kaupför. Hansakaupmenn stöðvuðust þar og síðar Hollendingar eftir aldamótin 1700. Norður-Þingeyingum þótti örðugt sækja verslun sína til Húsavíkuvíkur eða Vopnafjarðar og leituðu oft eftir því að verslun yrði sett upp á Raufarhöfn, en þrátt fyrir allt slíkt var það ekki fyrr en árið 1833 að Raufarhöfn var löggilt sem verslunarstaður. Þremur árum síðar, 1836, kom svo danskur kaupmaður og reisti þar stórhýsið Búðina. Húsið hafði áður staðið í Kaupmannahöfn eða jafnvel Hamborg. Búðin var þá talið eitt stærsta hús landsins; taldi 4 hæðir upp í loft. Búðin brann í miklum eldsvoða 1956.

Verslun Thaae stóð í rúma tvo áratugi, þá tóku við íslenskir kaupmenn og síðar Gránufélagið,  sem  rak þar verslun til ársins 1893.

Heimild: www.nordurthing.is